Waarom ben ik PvdA-er?

Normal
0

21

false
false
false

NL
X-NONE
X-NONE

/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:Standaardtabel;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:”Calibri”,”sans-serif”;
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-language:EN-US;}

Dit is waarschijnlijk mijn laatste column voor 19 maart, de dag van de gemeenteraadsverkiezingen. Ik heb er geen meeslepend betoog over de toekomst van gemaakt, of een grondige terugblik op de afgelopen weken, maanden, of jaren.

Nee.

Ik wil jullie met de verkiezingen voor de deur vertellen waarom ik persoonlijk PvdA-er ben.

Ik kom niet, zoals veel partijgenoten, uit een zogenaamd “rood nest”. De PvdA was een bewuste keuze voor mij. Die keuze begon met de realisatie dat ik veel geluk heb gehad in mijn leven.

Als kind, als jongvolwassene en ook nu hoefde ik me nooit zorgen hoeven maken of dat wat ik nodig had er wel zou komen: kleren, eten, spullen voor school , een sportclub, een dak boven m’n hoofd. Het belangrijke is niet dat ik tot nu toe zo’n zorgeloos bestaan heb gehad, maar dat ik dat niet allemaal aan mezelf te danken heb.

Ik heb namelijk veel geluk gehad. Met mijn ouders, mijn gezondheid, maar ook met mijn omgeving. Zo kwam ik op scholen terecht die het beste uit hun leerlingen probeerden te halen. Ik kon en mocht studeren. Toen ik weinig geld verdiende, kon ik toch een nette flat huren voor een redelijk bedrag. Toen ik een wat betere baan kreeg aangeboden, kon ik die direct aannemen dankzij een goede en betaalbare treinverbinding tussen mijn woon- en werkplaats.

Het zijn maar enkele voorbeelden, maar is er nog veel meer. Alles bij elkaar had ik veel geluk en daar ben ik dankbaar voor. Maar ik realiseer me ook dat een groot deel van dat geluk gemaakt geluk was. Waar ik werd geboren, dat ik gezond was en makkelijk leerde, wie mijn ouders waren enzovoorts was een gegeven; zeg maar gewoon geluk,of als je dat wilt: mazzel, of zelfs: “stom” geluk. Maar minstens even belangrijk was het geluk dat voor mij werd gemaakt door de samenleving: goede scholen, betrouwbaar openbaar vervoer, eerlijke werkgelegenheid en betaalbare woningen.

Door die combinatie van gewoon en gemaakt geluk kreeg ik veel kansen.

Die greep natuurlijk en ik werkte hard. Dat kon ik en daarmee vond ik dat ik dat mezelf en de samenleving ook verplicht was. Maar er zijn zo veel mensen die aanzienlijk minder geluk hebben en die minder kansen krijgen dan ik, of die hun kansen zelf niet gemakkelijk kunnen zien of grijpen.

Verdienen die mensen dan minder?

Hebben die mensen dan minder recht op een gelukkig, fatsoenlijk bestaan?

Nee, natuurlijk niet!

En dat is de reden dat ik PvdA-er ben geworden. De PvdA is de partij die iedereen kansen wil geven. De PvdA is de partij die iedereen een fatsoenlijk bestaan biedt, ook als je je kansen soms niet op tijd hebt gegrepen. En als je dus niet gezond bent, of minder geluk hebt met waar en wanneer je bent geboren en met wie je ouders waren, dan kan de samenleving best iets meer doen om je te helpen.

Maar ik ben ook iemand van de handen uit de mouwen. En de PvdA is de partij die niet slechts stoere retoriek bedrijft en steeds roept dat alles anders moet, maar vervolgens niet doet. Nee: de PvdA is een partij die keer op keer de nek uitsteekt en blijft werken aan een samenleving waar iedereen goede kansen krijgt. En die het nooit opgeeft en zelfs als je de kansen keer op keer niet grijpt, toch blijft proberen je aaneen fatsoenlijk bestaan te helpen.

Onafhankelijk van waar je wieg heeft gestaan en van wat de opleiding en het vermogen van je ouders was. En onafhankelijk van of je toevallig op een goede school terecht kwam; en of je de juiste mensen ontmoette. Want niet iedereen heeft evenveel geluk.  Soms mogen we als samenleving mensen met minder geluk best een handje helpen.

Dáárom ben ik PvdA-er. Daarom komt u me steeds tegen tijdens onze campagne. Daarom heb ik de afgelopen jaren duizenden uren in het raadswerk geïnvesteerd. Want ook in Voorschoten moet nog veel gebeuren: goede scholen, betaalbare woningen, voldoende werk, goede zorg, toegankelijke voorzieningen. De PvdA Voorschoten werkt daar al meer dan zestig jaar aan en samen met u en een fantastisch team PvdA-collega’s ga ik daar ook de komende jaren graag dag-in, dag-uit voor aan de slag.

Als u net als ik vindt dat iedereen goede kansen en een fatsoenlijk bestaan verdient, hoop ik dat u ons wilt steunen.

Stem daarom 19 maart lijst 5, PvdA.